Pożyteczne zielska

Czerwona koniczyna (Trifolium pratense L.) , rośnie na łąkach i pastwiskach. Jako surowiec wykorzystuje się głównie kwiaty ale także całą część nadziemną. Dodawana do paszy zwierzęcej znajduje również zastosowanie w ziołolecznictwie i kosmetyce. Czerwona koniczyna zawiera w swoim składzie  witaminy (A, B, C, E) i mikroelementy (wapń, potas,  magnez , krzem, żelazo, cynk).  Kwiaty koniczyny zawierają również wiele substancji z grupy flawonoidów (pochodne kemferolu i kwercetyny, w tym antocyjany), garbniki, fenolokwasy – kwas salicylowy i kumarowy, saponiny, olejek eteryczny. Za właściwości terapeutyczne odpowiadają głównie obecne w koniczynie izoflawony, czyli substancje o właściwościach podobnych do estrogenów. Są to tzw. fitoestrogeny. Biała koniczyna , koniczyna rozesłana – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. Roślina pastewna, jest jedną z najcenniejszych roślin pastwiskowych, zawiera dużo białka, długo zachowuje mięsistość, dlatego też obszary...

  Mniszek pospolity zwany lekarskim (Taraxacum officinale) jest dość popularnym zielskiem. Rozsiewa się z wiatrem. Tak zwane ,,dmuchawce" to przekwitłe kwiaty, nasiona mniszka. Surowcem leczniczym są zarówno kwiaty, ziele, jak i korzeń.  Ziele zbiera się wczesną wiosną, jeszcze przed pojawieniem się pąków kwiatowych. Kwiaty zbiera się bez szypuł, podczas kwitnienia. Ziele i kwiaty suszy się od razu po zebraniu . Z kolei korzeń mniszka do celów leczniczych należy zbierać jesienią.  Po dokładnym wymyciu kroi się go w paski i suszy w zacienionym i przewiewnym miejscu w temperaturze otoczenia lub w suszarni w temp. 30 °C (według niektórych źródeł korzenie mniszka suszy się w temperaturze 40–50°C ). W podobnych warunkach suszy się ziele i kwiat .   Preparaty z mniszka głównie stosuje się w schorzeniach dróg żółciowych i  problemach wątrobowych  i trawiennych ( przy niestrawności  i braku łaknienia) oraz w początkowym stadium cukrzycy. ...

  Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) rośnie na miedzach, obrzeżach lasu, na łąkach. Ludowa nazwa tej rośliny to świętojańskie ziele. Jako surowiec stosuje się całe ziele, zaś do sporządzenia oleju dziurawcowego wykorzystuje się tylko kwiaty.  Herbatkę z dziurawca stosuje się przy dolegliwościach nerwowych, także w depresji. Maria Treben pisze, iż dziurawiec również leczy nerwoból nerwu trójdzielnego, pijąc herbatkę z dziurawca 2-3 razy dziennie i smarując bolące miejsce olejem dziurawcowym. Równie skuteczna w tego typu dolegliwościach jest nalewka z dziurawca. Herbatka: 1 kopiastą łyżeczkę do herbaty ziela zalać 1/4 litra wrzącej wody. Zostawić pod przykryciem. Po pół godzinie odcedzić. Olej dziurawcowy: zebrane w słoneczny dzień kwiaty dziurawca włożyć do butelki aż po szyję i zalać olejem z oliwek. Zakręcona butelkę trzymać na słońcu przez kilka tygodni aż stanie się on czerwony. Potem uzyskany preparat przecedzić i trzymać w naczyniu z ciemnego szkła. Nalewka z d...