Pożyteczne zielska

  Siódmaczek leśny - roślina z rodziny pierwiosnkowatych;  s iódmaczek leśny to silny lek przeciwzapalny.  Zawiera   saponiny sterydowe   i triterpenowe. Przy stosowaniu do wewnątrz, należy zachować ostrożność, przedawkowanie wywołuje wymioty, ból brzucha, częste oddawanie moczu. Zakazany w czasie ciąży i karmienia. Siódmaczek zmniejsza obrzęki stawów i obrzęki zastoinowe spowodowane niewydolnością sercowo-nerkową oraz zastojem limfy. Prawdopodobnie czyni to przez wpływ przeciwrodnikowy, przeciwzapalny, zwiększający wydalanie chlorku sodu, kwasu moczowego, mocznika i wody oraz przez stymulowanie naczyń limfatycznych. Rozszerza oskrzela, upłynnia zalegającą wydzielinę ropną i śluzową w drogach oddechowych.  Zmniejsza również obrzęk gruczołu krokowego. Wskazania:  reumatyzm, artretyzm, choroby autoimmunologiczne (układowe i skórne: łuszczyca, pęcherzyca, ziarnica, choroba Hashimoto); obrzęk i przerost gruczołu krokowego; zapalenie jąder i jajników, zapalenie macicy, w tym endometrioza, j

  Pokrzywa   ( Urtica   L. - roślina występująca przeważnie na obszarze nieużytków, zarośli, w przydrożach. Jest byliną wyrastającą nawet do 1 metra. Charakterystyką tego zielska są parzące liście pokryte włoskami. Porą zbioru jest całe lato. Pokrzywa ma szerokie zastosowanie w lecznictwie zarówno do wewnątrz, jak i zewnętrznie. Zawiera: karotenoidy, witaminę C, witaminę B2, kwas mrówkowy, kwas pantotenowy,  chlorofil, sole mineralne.  Stosowana w postaci naparów, wyciągów, a także jako dodatek do zup i sałatek. 

    Kruszyna pospolita (Frangula alnus Mill.) - surowcem lekarskim jest kora (Frangulae cortex) , która zawiera w swoim składzie antrazwiązki, do których zaliczamy glikozydowe pochodne franguliny, franguloemodynę, chryzofanol oraz fiscjon. W ekstraktach z kory zidentyfikowano również ramnetynę oraz jej pochodne – substancje należące do grupy flawonoidów. Kora kruszyny jest również źródłem garbników, alkaloidów peptydowych oraz soli mineralnych.     Działanie lecznicze wyciągów z kory kruszyny jest związane z obecnością antrazwiązków. Są to substancje, które po dostaniu się z treścią pokarmową do wnętrza jelita ulegają w nim procesom rozkładu enzymatycznego. W wyniku tego powstają antrony i antranole, które charakteryzują się działaniem przeczyszczającym. Poza efektem przeczyszczającym antrazwiązki wykazują również efekt żółciopędny oraz żółciotwórczy. Stosowanie:  Łyżeczkę kory, zalać szklanką (200 ml) letniej wody. Ogrzewać do wrzenia, gotować powoli pod przykryciem przez 15 minut. Od

  Sosna - surowcem wykorzystywanym w ziołolecznictwie są pączki (Gemmae Pini) oraz wierzchołki pędów (Turiones Pini ). Pączki zawierają olejek lotny, gorycz, żywicę, witaminę C, garbniki. Pączki sosny działają wykrztuśnie, napotnie, łagodnie moczopędnie. Stosuje się w postaci nalewki, syropu, odwaru, w schorzeniach górnych dróg oddechowych, w chorobach przeziębieniowych. Olejek sosnowy, nalewka czy odwar dodawany do kąpieli oczyszcza skórę,  inhaluje przewody nosowe (udrażnia) i poprawia oddychanie. Preparaty: Nalewka : 100 g świeżo zebranych pączków lub młodych pędów zalać 1 litrem białego wina. Pić 3 x dziennie kieliszek nalewki po jedzeniu. Syrop : 60 g zmiażdżonych(posiekanych) pączków zalać na godzinę 50 g wódki (czystej), po tym czasie dodać 1 litr wrzącej wody, odstawić. Po 6 godzinach wsypać taką samą ilość cukru, gotować mieszając aż do uzyskania konsystencji syropu, przecedzić. Pić 4-5 łyżek dziennie. Odwar : 60 pączków zalać 1 litrem wody, zagotować (do inhalacji). Gałązki

  Szczaw zwyczajny- surowcem zielarskim są liście. Naparem płucze się trudno gojące zranienia, jamę ustną przy stanach zapalnych, owrzodzeniach, herbatka ze szczawiu pomaga przy schorzeniach wątroby i nerek. Liście szczawiu z uwagi na zawartość kwasu szczawiowego używane są w kuchni do przyrządzania zup, sosów i sałatek. Czytaj również : https://poradyzielarskie.blogspot.com/?m=1

Robinia akacjowa, Robinia biała, popularnie nazywana akacją - surowcem leczniczym są kwiaty. Pozyskiwane na początku kwitnienia, suszone w miejscu zacienionym, przewiewnym w temperaturze do 35 °C. Kwiaty suszymy obrane z szypułek. Z 7kg świeżych kwiatów uzyskuje się 1kg surowca.  Substancje czynne to: flawonoidy, biozydy, olejek eteryczny, leukantocyjanozyd, kwasy organiczne. Działanie: moczopędne, rozkurczowe, uspokajające, żółciopędne . Działanie moczopędne przypisywane jest flawonoidom, a zwłaszcza  robininie . W postaci naparów i wyciągów  używa się w przypadkach osłabienia czynności nerek,  zaburzeniach przepływu żółci,  w stanach atonicznych i skurczowych dróg żółciowych i zwieracza Oddiego . W tradycyjnej medycynie Indian Północnoamerykańskich robinia wykorzystywana była przy migrenie . Indianie żuli też korę korzeni w celu wywołania wymiotów.  W homeopatii wykorzystywane są wyciągi z kory młodych pędów.  Kwiaty robinii można spożywać zapiekane w cieście naleśnikowym lub racucho