BABKA LANCETOWATA

   

Babka lancetowata, Babka wąskolistna, języczki polne            (Plantago lanceolata L.) - należy do rodziny babkowatych. W stanie dzikim występuje praktycznie na wszystkich kontynentach; gatunek bardzo zmienny, przystosowuje się do różnych warunków. Babka lancetowata to roślina znana i stosowana w lecznictwie od bardzo dawna. Maria Treben w swoim zielniku nazywa babkę Królową dróg a to dlatego, że ziele porastało drogi i pobocza dróg.  Rozjeżdżane żelaznymi obręczami wozów, deptane przez końskie kopyta, nie uległo zniszczeniu. Tak więc uważano, że jest to roślina silna, dlatego będzie doskonałym środkiem na zranienia; jej sok zalecano na ukąszenia skorpionów i węży, złamania i opuchlizny. W medycynie ludowej babkę stosowano na chrypkę, suchy kaszel, nieżyt przewodu pokarmowego i dróg moczowych.

Inna równie dobrze znana odmiana babki, to Babka zwyczajna, która niczym nie ustępuje babce lancetowatej. Obie odmiany rosną na polnych drogach, miedzach, rowach i nieużytkach.

Babkę stosuje się głównie w schorzeniach układu oddechowego, szczególnie przy zaflegmieniu, silnym kaszlu, krztuścu, dychawicy oskrzelowej a nawet gruźlicy płuc.

Jako surowiec leczniczy można wykorzystać wszystkie części rośliny: liście, kwiaty, nasiona, łodygę i korzeń. Babka oczyszcza krew, płuca, żołądek i dlatego stosowana jest przy niedokrwistości, w chorobie płuc i nerek, przy wysypkach skórnych.

Zaleca się picie herbatki zmieszanej w równych ilościach z babki lancetowatej i macierzanki, przy dychawicy oskrzelowej, zapaleniu oskrzeli, schorzeniach wątroby i pęcherza moczowego. Maria Treben zaleca przygotowanie herbatki w następujący sposób: Szklankę zimnej wody z plastrem cytryny i małą łyżeczką kandyzowanego cukru, ogrzewa się do wrzenia. Gdy zakipi 4-5 razy, naczynie z płynem zdejmuje się z kuchenki i dodaje łyżeczkę mieszanki (babki z macierzanką) i pozostawia do naciągnięcia ok. pół godziny. W ciężkich przypadkach należy pić herbatkę 4-5 razy dziennie. Pić małymi łykami gorący napój.

Herbatka z liści babki lancetowatej: jedną kopiastą łyżeczkę liści zaparzyć w 1/4 litra wody i pozostawić do naciągnięcia.

 Papka ze świeżych liści ( na rany, ukąszenia): Świeże liście babki lancetowatej lub zwyczajnej umyć od bieżącą wodą, rozłożyć na desce i rozwałkowywać wałkiem do ciasta. Uzyskaną pakę przykładać na chore miejsca.

Syrop: kopiaste garście świeżo zerwanych liści, umyć, przemielić przez maszynkę do mięsa. Do otrzymanej papki dolać trochę wody, oraz 300g cukru i 250 g miodu pszczelego. Trzymać naczynie na małym ogniu, ciągle mieszając, gotować aż powstanie gęsta ciecz, którą przelewa się na gorąco do słoików i przechowuje w lodówce.